Ik was zeven jaar toen ik voor het eerst in een zeilboot stapte. De eerste stap in de boot kan ik me niet meer herinneren wel weet ik nog dat ik sinds die eerste stap zeilen echt gigantisch kut vond. In die tijd heb ik echter 1 ding heel goed geleerd en dat was omslaan. Pas toen ik 13 of 14 was begon ik zeilen echt leuk te vinden want toen mochten we in de grote boten zeilen. Deze grote boten waren overigens kleiner dan de valken waar we op zeilden tijdens zeil kamp.

Ik kan het me nog herinneren alsof het een maand geleden was. Ik zat in Deventer een interim rapport te bespreken toen ik bij mezelf dacht: 'kut! ik moet vannacht 7,5 km rennen!'.

Ongeveer 12 uur later was het dan eindelijk zo ver. Midden ergens in de nacht stond ik te wachten op Ton die de etappe voor mij rende. Met een maag die helemaal zuur was van de twee blikjes red bull die ik gratis had gekregen van die mooie red bull auto vrouwtjes, een lichaam dat zei: 'misschien had ik toch een biertje minder moeten drinken' (mijn conditie gaat echt ver achteruit van bier) en een hoofd dat zich afvroeg hoe Tim Schutte en zijn medezatlappen ooit die etappes gingen lopen, zag ik Ton aan komen lopen.